W telewizji, na aptecznych czy drogeryjnych półkach znajduje się niezliczona ilość produktów zawierających magnez. Rzeczywiście jest to istotny makroelement w funkcjonowaniu organizmu człowieka, jednak nie każdy ma potrzebę jego suplementacji. Magnez, tuż obok potasu stanowi podstawowy kation wewnątrzkomórkowy. Działa protekcyjnie na układ krążenia. Bierze udział w procesie krzepnięcia, jest budulcem kości, odgrywa rolę w zapamiętywaniu i katalizuje wiele reakcji enzymatycznych. Pomaga zachować prawidłowe ciśnienie krwi, sprzyja miarowej pracy serca, przez co ma znaczenie w profilaktyce migotania przedsionków. Istnieją badania ukazujące wpływ suplementacji magnezu na obniżenie CRP we krwi – wskaźnika stanu zapalnego [1].
U kogo spodziewać się hipomagnezemii?
Hipomagnezemia to inaczej obniżone stężenie magnezu we krwi. Przyczyna takiego stanu może leżeć w nieprawidłowej diecie: nadużywaniu kawy, herbaty oraz alkoholu, które wypłukują ten pierwiastek z krwi. Stosowanie leków, które sprzyjają usuwaniu magnezu z organizmu: furosemid, hydrochlorotiazyd oraz preparaty zaburzającego jego wchłanianie: omneprazol lub pantoprazol oraz antybiotyki.
Niedobór tego makroelementu diagnozowany jest u pacjentów z ostrym zapaleniem trzustki, chorobą nerek, zaburzeniami wchłaniania czy nadczynnością przytarczyc. Skutkami obniżonego stężenia magnezu najczęściej są drżenia mięśniowe oraz skurcze, zaburzenia rytmu serca odczuwane jako kołatanie, obniżony, apatyczny nastrój, nerwowość lub drażliwość [1].
Jak leczyć niedobory?
Przy podejrzeniu niedoboru magnezu, należy także skontrolować poziom innych elektrolitów: sodu, potasu, wapnia. Ciężkie niedobry leczone są preparatami dożylnymi. Laboratoryjnie ciężko jest ocenić poziom magnezu, ponieważ znaczna jego cześć znajduje się wewnątrz komórek, gdzie bierze on udział w wielu procesach enzymatycznych. Przy niewielkim spadku, który przebiega zazwyczaj bez żadnych objawów, należy stosować preparaty doustne.
Decyzję o rozpoczęciu suplementacji można podjąć na podstawie objawów takich jak drżenia mięśniowe, bóle głowy czy stany zmęczenia.
Zalecenie dotyczące suplementacji powinno dotyczyć także pacjentów z arytmią, stresującym trybem życia, dysfunkcją układu nerwowego oraz z migotaniem przedsionków. Pulmonolodzy zalecają także włączenie magnezu do terapii osób z astmą, chronicznym zapaleniem dróg oddechowych lub intensywnie uprawiających sport. Dobrym wyborem jest Magnez organiczny + B6, który w swoim składzie dodatkowo zawiera pirydoksynę, dzięki czemu w szczególny sposób reguluje pracę układu nerwowego.
Co więcej, w tym preparacie magnez występuje w postaci cytrynianu magnezu, przez co charakteryzuje się bardzo dobrą wchłanialnością [2,3].
Oprócz suplementów duże znaczenie ma także dieta. Przy dobrze zbilansowanych posiłkach magnez wchłania się na poziomie około 30%. Na jego słabą przyswajalność i zwiększone wydalanie wpływa konsumpcja słodyczy, alkoholu i wolnych kwasów tłuszczowych oraz niektóre diuretyki.
Znaczną ilość magnezu dostarczają takie produkty jak: kakao, nasiona słonecznika, migdały, kasza gryczana, biała fasola, gorzka czekolada czy pistacje [3].
Bibliografia:
1 – Przygoda B., Magnez, www.mp.pl
2 – Suplementacja magnezu zmniejsza stan zapalny w organizmie, Puls Medycyny
3 – Suplementacja magnezu – kiedy i dla kogo, Medical Tribune, 2016 (11)