Węglowodany, popularnie nazywane cukrami są głównym źródłem energii dla naszego organizmu, a w szczególności mózgu, dlatego bardzo ważnym jest, aby nasza dieta – także odchudzająca, dostarczała ich odpowiednią ilość. Niestety, ostatnimi czasy dosyć popularne stały się diety wysokobiałkowe lub wysokotłuszczowe, które utrwalają błędne przekonanie, że węglowodany zagrażają sukcesowi każdej kuracji odchudzającej.
Węglowodany – co to jest, jaką rolę pełnią w organizmie?
Z tego artykułu dowiesz się co to są węglowodany, jaką pełnią rolę w organizmie, jakie jest zapotrzebowanie, poznasz produkty bogate w cukry, rolę błonnika pokarmowego oraz zagrożenia w diecie niskowęglowodanowej.
Czym są węglowodany?
Węglowodany to związki chemiczne głównie pochodzenia roślinnego, zbudowane z węgla, wodoru i tlenu. Dzielimy ja na przyswajalne, które ulęgają wchłanianiu do krwi bezpośrednio lub po rozłożeniu przez enzymy przewodu pokarmowego do cukrów prostych i nieprzyswajalne, które nie są trawione w organizmie człowieka i nie mogą być wchłaniane – błonnik, skrobia oporna. Zarówno węglowodany przyswajalne, jak i nieprzyswajalne pełnią określone funkcje w organizmie i są niezbędne do jego prawidłowego funkcjonowania.
Węglowodany przyswajalne dzielimy na proste i złożone. Cukry proste zbudowane są tylko z 1 cząsteczki sacharydu, a w przypadku węglowodanów złożonych wyróżniamy oligosacharydy złożone maksymalnie z 6 cząsteczek i polisacharydy, które w składzie mogą zawierać nawet kilkadziesiąt cząsteczek cukrów.
Cukry proste, najczęściej występujące w żywności to:
- glukoza
- fruktoza
Glukozę znajdziemy w owocach, sokach owocowych i miodzie. Jest ona składnikiem cukru buraczanego, laktozy, celulozy, skrobi i glikogenu. To najważniejszy cukier, ponieważ większość węglowodanów wykorzystywanych przez człowieka wchłania się do krwi w jej postaci lub zostaje w nią przekształcona w wątrobie. Z glukozy organizm jest w stanie wytworzyć wszystkie inne cukry. Fruktozę, która jest dwukrotnie słodsza od glukozy, również znajdziemy w owocach, sokach owocowych i miodzie.
Dwucukry, które najpowszechniej występują w naturze, to:
- sacharoza – potocznie nazywana cukrem białym, występuje w burakach cukrowych, trzcinie cukrowej, ananasach i marchwi,
- laktoza, czyli cukier mleczny,
- maltoza, czyli cukier słodowy wykorzystywany w piwowarstwie, gorzelnictwie i piekarnictwie,
- trehaloza,
Najważniejsze – z żywieniowego punktu widzenia – wielocukry, to:
- skrobia – stanowi materiał zapasowy roślin; zawierają ją ziarna zbóż, ziemniaki i kukurydza,
- glikogen, czyli materiał zapasowy zwierząt magazynowany w wątrobie, mięśniach, nerkach, mięśniu sercowym, mózgu i płytkach krwi; jego ilość w organizmie wynosi 350-400g; w przypadku niewystarczającej ilości glukozy we krwi, organizm czerpie ją z rozpadu glikogenu i wykorzystuje jako źródło energii,
- celuloza, czyli składnik błonnika pokarmowego.
Rola węglowodanów w diecie
Węglowodany stanowią główne źródło energii dla organizmu i odpowiadają za gromadzenie zapasów energetycznych. 1g węglowodanów dostarcza 4 kcal. Pełnią one również funkcję transportową – pomagają rozprowadzić zapasy energetyczne po całym organizmie. Ponadto mają zdolności budulcowe i wchodzą w skład DNA i RNA, dzięki czemu mogą modyfikować niektóre białka.
Niektóre z węglowodanów, na przykład heparyna, hamują procesy krzepnięcia krwi, a inne odpowiadają za prawidłowe odżywianie całego organizmu (maltoza i laktoza). Węglowodany po przekształceniu w organizmie w glikolipidy lub glikoproteiny stanowią element struktur komórkowych.
Zapotrzebowanie na węglowodany
Jak w przypadku każdego składnika pokarmowego, zapotrzebowanie na węglowodany zależy od wieku, płci, masy ciała, rodzaju wykonywanej pracy oraz stanu zdrowia. Niemniej węglowodany powinny dostarczać dziennie 55 – 60% całkowitej energii spożytej z dietą, a udział sacharozy (cukier biały lub trzcinowy) nie powinien być wyższy niż 10%. Minimalne zapotrzebowanie organizmu na węglowodany określa się na podstawie ilości glukozy niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania mózgu.
Zbyt wysokie spożycie węglowodanów powoduję zmianę ich nadmiaru w tłuszcz i odkładanie w tkance tłuszczowej. Może to prowadzić do nadwagi i otyłości, a w konsekwencji do cukrzycy, miażdżycy oraz inny chorób.
Produkty bogate w węglowodany
Węglowodany znajdziemy przede wszystkim w produktach zbożowych, a także w suchych nasionach roślin strączkowych, w owocach oraz warzywach. Źródłem węglowodanów są również słodycze i wyroby cukiernicze, jednak tych należy się wystrzegać, ponieważ dostarczają jedynie pustych kalorii, bez wartości odżywczych. Poniżej znajdziesz listę produktów bogatych w węglowodany.
1. Produkty zbożowe:
- mąka pszenna typ 500 – 74g na 100g produktu, błonnik 2,3g,
- chleb pszenny – 54,3g na 100g produktu, błonnik 2,7g,
- chleb graham – 48,7g na 100g produktu, błonnik 6,4g,
- chleb chrupki – 78,9g na 100g produktu, błonnik 6g,
- makaron dwujajeczny – 76,8g na 100g produktu, błonnik 2,6g,
- makaron pełnoziarnisty – 68g na 100g produktu, błonnik 6,2g,
- kasza gryczana – 69,3g na 100g produktu, błonnik 5,9g,
- kasza pęczak – 74,9g na 100g produktu, błonnik 5,4g,
- płatki owsiane – 69,3g na 100g produktu, błonnik 42,4g,
- ryż brązowy – 76,8g na 100g produktu, błonnik 8,7g,
- ryż biały – 78,9g na 100g produktu, błonnik 2,4g.
2. Owoce i przetwory owocowe:
- agrest – 11,8g na 100g produktu, błonnik 3g,
- banan – 23,5g na 100g produktu, błonnik 1,7g,
- cytryna – 9,5g na 100g produktu, błonnik 2g,
- grejpfrut – 9,8g na 100g produktu, błonnik 1,9g,
- gruszka – 14,4g na 100g produktu, błonnik 2,1g,
- jabłko – 12,1g na 100g produktu, błonnik 2g,
- maliny – 12g na 100g produktu, błonnik 6,7g,
- pomarańcze – 11,3g na 100g produktu, błonnik 1,9g,
- truskawki – 7,2g na 100g produktu, błonnik 1,8g,
- śliwki – 11,7g na 100g produktu, błonnik 1,6g,
- winogrona – 17,6g na 100g produktu, błonnik 1,5g.
3. Warzywa:
- burak – 9,5g na 100g produktu, błonnik 2,2g,
- cebula – 6,9g na 100g produktu, błonnik 1,7g,
- dynia – 7,7g na 100g produktu, błonnik 2,8g,
- kalafior – 5g na 100g produktu, błonnik 2,4g,
- kalarepa – 6,5g na 100g produktu, błonnik 2,2g,
- marchew – 8,7g na 100g produktu, błonnik 3,6g,
- ogórek – 2,9g na 100g produktu, błonnik 0,5g,
- papryka czerwona – 6,6g na 100g produktu, błonnik 2g,
- pomidor – 3,6g na 100g produktu, błonnik 1,2g,
- por – 5,7g na 100g produktu, błonnik 2,7g,
- sałata – 2,9g na 100g produktu, błonnik 1,4g,
- ziemniaki – 18,3g na 100g produktu, błonnik 1,5g.
4. Nasiona roślin strączkowych:
- bób – 14g na 100g produktu, błonnik 5,8g,
- fasolka szparagowa – 7,4g na 100g produktu, błonnik 3,9g,
- fasola biała sucha – 61,6g na 100g produktu, błonnik 15,7g,
- groch suchy – 60,2g na 100g produktu, błonnik 15g,
- groszek zielony – 17g na 100g produktu, błonnik 6g,
- soczewica zielona sucha – 60,8g na 100g produktu, błonnik 8,9g,
- ciecierzyca sucha – 60,6g na 100g produktu, błonnik 15g.
Błonnik pokarmowy
Błonnik, choć jest nieprzyswajalny, pełni ogromną rolę we właściwym funkcjonowaniu przewodu pokarmowego, w usuwaniu toksyn oraz kontrolowaniu profilu lipidowego. Dzienne zapotrzebowanie na błonnik wynosi od 25 do 40g, jednak spożycie przez Polaków to około 15g na dobę.
Działanie błonnika jest różne w zależności czy jest to frakcja rozpuszczalna czy nierozpuszczalna.
Błonnik rozpuszczalny znajdziemy w warzywach, owocach i suchych nasionach roślin strączkowych. Jest on pożywką dla pożytecznych bakterii bytujących w jelitach. Pęcznieje w jelicie cienkim i tworzy żele o dużej lepkości zagęszczając treść pokarmową. Ta właściwość jest wykorzystywana w leczeniu biegunek.
Ponadto błonnik rozpuszczalny wspomaga oczyszczanie organizmu ze względu na zdolność wiązania toksyn i hamuje ich wchłanianie przez jelito. Poprawia też profil lipidowy poprzez zmniejszenie stężenia cholesterolu we krwi, wiąże kwasy żółciowe, opóźnia wchłanianie trójglicerydów i zwiększa wydalanie tłuszczy. Dodatkowo rozpuszczalne frakcje spowalniają wchłanianie glukozy, przez co obniżają indeks glikemiczny produktów.
Błonnik nierozpuszczalny, który znajdziemy przede wszystkim w produktach zbożowych wpływa na prawidłowe funkcjonowanie przewodu pokarmowego, pobudza ukrwienie jelit i ich perystaltykę. Chroni przed zaparciami, żylakami odbytu i nowotworami, szczególnie jelita grubego.
Dieta niskowęglowodanowa – zagrożenia
W przypadku niedoboru węglowodanów przyswajalnych w pożywieniu dochodzi do niecałkowitego spalania kwasów tłuszczowych i powstawania ciał ketonowych, które zakwaszają organizm i prowadzą do kwasicy ketonowej, zaburzającej prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Gdy glukozy jest za mało, ciała ketonowe stają się źródłem energii – nie odczuwamy wprawdzie wówczas głodu, jednak towarzyszy nam spory spadek koncentracji, uczucie zmęczenia i apatii, a to dlatego, że glukoza jest jedynym paliwem dla mózgu.
Oparcie diety jedynie o produkty pochodzenia zwierzęcego może powodować wzrost poziomu cholesterolu we krwi i prowadzić do chorób układu sercowo-naczyniowego. Ponadto osoby na diecie niskowęglowodanowej często borykają się z zaparciami wynikającymi z niedostatecznej podaży błonnika.
Masz pytania? Napisz w komentarzu!
Chętnie pomogę lub odpowiem na Twoje pytanie :).
Uzupełnił swoją wiedzę o pozostałe makroskładniki – tłuszcze i białka. Dowiedz się czym są, jaką pełną rolę w organizmie i gdzie możemy je znaleźć.
Źródła:
https://www.poradnikzdrowie.pl/diety-i-zywienie/co-jesz/weglowodany-proste-i-zlozone-w-diecie-zrodla-zapotrzebowanie-aa-VaZe-GJp9-hmWi.htmlhttps://www.poradnikzdrowie.pl/diety-i-zywienie/co-jesz/produkty-bogate-w-weglowodany-tabela-aa-m1Gw-J39D-ku8Y.html